De coronatijd was pittig voor veel jongeren. Zo ook voor B. uit Montfoort. Het thuiszitten frustreerde hem, op afstand leren lukte niet en steeds vaker had hij ruzie met zijn moeder. Hij vulde zijn dagen met blowen en op straat chillen met vrienden… Tot jongerenwerker Steve met hem in gesprek ging over wat hij nou écht wilde.
Achttien was B. toen hij jongerenwerker Steve voor het eerst ontmoette. “Ik zat met vrienden een jointje te roken in een chill-hokje in Montfoort toen Steve zich kwam voorstellen”, vertelt hij. Toen B.’s moeder een tijdje later om hulp vroeg omdat het thuis niet lekker liep, startte er een coaching traject. “B. zat op dat moment al een half jaar thuis”, vertelt Steve. “Hij had geen baantje en was gestopt met school omdat leren op afstand niet lukte. Thuis had hij veel ruzie met zijn moeder, met name over geld.” In eerste instantie had B. niet zo’n behoefte aan hulp. “Achteraf zie ik dat het nodig was dat er iets gebeurde. Maar op dat moment had ik het niet goed en niet slecht. Ik ging mijn gang, niemand zeurde aan mijn hoofd, waarom zou ik iets veranderen?”
Vertrouwen winnen
In het begin was er dan ook tijd nodig om vertrouwen op te bouwen. Steve en B. gingen vaak samen sporten of een hapje eten. “We zijn eerst vrienden geworden”, zegt B. “Steve deed leuke dingen met me, investeerde in me. Ik zag dat hij het beste met me voorhad en daardoor groeide er vertrouwen.” Steve vult aan: “B. liet me steeds meer toe in zijn leven en toen heb ik gezien hoe het echt met hem ging. Het blowen, de ruzies. Daar praatten we samen over, soms ook met moeder erbij. Na die gesprekken ging het dan een tijdje beter, tot de bom weer barste.”
Het juiste zetje
In het najaar van 2020 barste die bom goed. B. werd opgepakt bij een ruzie op straat en gooide thuis een raam in. Vanwege deze twee dingen kwam hij bij Halt terecht en ging hij tijdelijk uit huis. “In die tijd hebben we veel gepraat”, vertelt Steve. “B. zag nu zelf ook in dat het zo niet ging.” B. vond in Steve een vertrouwenspersoon. “Het werkte voor mij dat Steve ook jong is, dat praat toch een stuk makkelijker. Hij sluit goed aan bij mijn leefwereld.” In de coaching daagde Steve B. uit om na te denken over wat hij nu echt wilde. Een lastige vraag, maar B. wist wel dat hij het liefst iets met zijn handen zou doen. Toch kwam hij er niet toe actie te ondernemen. Steve: “Op de dag dat ik hem naar Halt bracht voor zijn laatste bijeenkomst, zei ik: ‘We gaan het anders doen. Je gaat naar Halt, rond de boel daar af. En daarna ga je zorgen voor een baan. Als het lukt, breng ik je thuis. En anders zie je maar.’” Het was precies het zetje dat B. nodig had! Bij het tweede bedrijf waar hij samen met Steve binnenliep, was het raak: hij mocht op proef komen.
Grote stappen
De structuur van werken veranderde B.’s leven. Hij kon zijn energie kwijt in het fysiek bezigzijn, werd gewaardeerd en haalde daar voldoening uit. Daarnaast werkte hij in de coaching met Steve aan zijn gedrag. “B. leerde zich volwassener te gedragen. Ik zag hem grote stappen zetten, bijvoorbeeld in zijn houding richting zijn moeder. Maar ook in het blowen, waar hij algauw helemaal mee stopte.” Na zeven maanden wilde B. een volgende stap zetten en een baan vinden waar hij meer zou verdienen, zodat hij sneller zijn schulden kon afbetalen. Dit keer ging hij zelf achter een bedrijf aan, nu met voldoende zelfvertrouwen om op eigen kracht te solliciteren. En hij werd aangenomen. “Steve heeft me echt geholpen stappen te zetten en na te denken over wat ik wil doen met mijn leven”, vertelt B. “Inmiddels heb ik mijn plan uitgestippeld. In augustus ga ik de opleiding tot scooter-technicus doen. Scooters zijn mijn grote hobby, al vanaf mijn dertiende. Ik heb zelf drie scooters en vind het geweldig om eraan te sleutelen. Waarom zou ik niet van mijn hobby mijn werk maken? Ik wil na mijn opleiding een eigen scooterzaakje openen in Montfoort, want die zijn er nog niet. Ik heb me al ingeschreven voor de studie en een stageplek gevonden.”
Zelfvertrouwen
Van een jongere die behoorlijk van het pad af was, is B. veranderd in een jonge man die weet wat hij wil, goed communiceert, lastige situaties niet uit de weg gaat en vertrouwen heeft in zichzelf. “Je weet natuurlijk niet hoe het gelopen was zonder Jeugd-Punt”, zegt Steve. “Maar ik denk wel dat de boel dan alleen nog maar verder was geëscaleerd.” Zelf zegt B. ook: “Dan was ik nu misschien nog aan het klooien.” Nu is hij blij met waar hij staat. En wat hij geleerd heeft, geeft hij weer door. Steve: “B. is nu een voorbeeld voor andere jongeren in de buurt. Als er jongens ruzie zoeken of relletjes schoppen, is B. degene die zegt: ‘doe even niet’ of ‘dat is onnodig man’.” B. lacht. “Deze jongens kennen mij, zien mij elke dag. Dus nemen ze makkelijker iets van mij aan. Daarbij hebben ze gezien hoe ik in de shit heb gezeten. Als ik eruit kan komen, kunnen zij het ook.”
Jeugd-Punt in Montfoort
Sinds 2020 werkt Jeugd-Punt in de gemeente Montfoort. Aanleiding was overlast van jongeren op het Doelenplein, waar de gemeente Montfoort onze hulp bij vroeg. In korte tijd hebben we er het vertrouwen van jongeren gewonnen en is de problematiek verminderd. Jongerenwerkers Steve en Delano zoeken jongeren op bij de plekken waar ze zich verzamelen, gaan met hen in gesprek en trekken met hen op. Zo bouwen ze aan relaties en houden ze zicht op wat er leeft. Inmiddels melden steeds meer jongeren zich aan voor 1-op-1-coaching. Hierin werkt Jeugd-Punt volgens de Mission Possible-methode met hen aan doelen die jongeren zelf opstellen.
Jongerenwerker Steve: “Ik pak een grote-broer-rol”
“Jongeren op straat in Montfoort experimenteren vaak al jong met drugs en drank”, vertelt jongerenwerker Steve. “Sommigen hebben moeite mee te komen op school, anderen hebben problemen thuis. We komen ook regelmatig jongeren tegen die worstelen met eenzaamheid. Wij zijn er voor deze jongeren en lopen met hen op! Ik zie het als ‘een grote-broer-rol’. Gaat het goed? Top, dan kletsen we even, eten we wat. Maar gaat het niet goed? Dan kunnen jongeren bij mij hun verhaal kwijt. Ik luister naar ze, maar ben ook degene die ze soms een schop onder hun kont geeft of even goed de waarheid zegt. Zoals een grote broer zou doen. Soms is dat wat nodig is om ze op koers te krijgen of te houden.”